تاریخچه پرستاری در اروپا

رشته? پزشکی در دانشگاه‌های اروپایی از بسیاری قبل به عنوان یکی از رشته‌های دانشگاهی شروع به تدریس شد هم‌زمان با آن رشته? پرستاری به عنوان یک تخصص در اصل با اتکا به مفهوم عشق به هم نوع در دین مسیحیت به ویژه در جوامع مذهبی و همچنین بسیاری از صومعه‌های تازه تأسیس گسترش می‌یافت.

مشکلات اساسی و مرکزی پرستاران عبارت بود از طاعون و جذام که هر دو ما بین سده‌های 13 و 14 میلادی اروپا را در گیر خود نمود و در اصل تبعات جنگهای صلیبی در اروپا بود. برای مراقبت از بیماران جذامی و طاعون زدگان درمانگاه‌های تخصصی در اروپا تأسیس شد که در آن‌ها فرقه‌های مذهبی متفاوت مسیحی و غیره به صورت اختصاصی از بیماران مراقبت‌های لازم را به عمل می‌آوردند. به‌طوری‌که چندین فرقه? مذهبی از جمله "یوهانی‌ها"، "فرانسیسکان‌ها" و دومنیکی‌ها" و… شدیداً به پرستاری روی آوردند. در حدود اواخر سده? 12 میلادی یک انجمن از مسیحیان "لایین" (مسیحیانی که به نوعی از دید کلیسای کاتولیک رومی به عنوان غیر مسیحی شمرده می‌شدند) آغاز به کار کرد. آن‌ها بانوان بیوه یا دختران مجرد را در محافل خانگی گرد هم می‌آوردند و آن‌ها خود را برای وقف در راه مراقبت از بیماران و فقرا آماده می‌ساختند.

سده? 16 میلادی

در سده? 16 میلادی فرقه‌های مذهبی دیگری با گرایش‌های انسان دوستانه و نزدیک به الگوهای پرستاری کلاسیک پدیدار شدند که کم‌کم از فرقه‌هایی با ایده‌آل‌های مسیحیت در نوع دوستی به فرقه‌هایی با گرایش به سمت مراقبت و پرستاری از انسان‌ها تبدیل شدند، به خصوص فرقه‌ای بانام برادران دلسوز و کامیلیانر. یوهان فون گوت در سال 1540 در گرانادا یک بیمارستان برای جنون زده گان و بیماران روانی بنیاد نهاد بعدها او به یک حامی و قدیس برای بیمارستانها، بیماران و پرستاران تبدیل شد. در سال 1574 یک پزشک به نام جاکوب اوتئوس کتابی آموزشی در سه جلد با نام گزارش، درس و دستورالعمل اساسی از نیازهای مناسب و مفید پزشکی برای افراد سالم، بیماران و پرستاران که آن به عنوان اولین رساله? علمی آلمانی به‌شمار می‌رود.

اروپای مدرن

در آغاز دوران مدرن از سال 1600 تا 1800 میلادی اروپای پروتستان دارای چند بیمارستان درخور توجه بود، ولی هیچ سیستم پرستاری منظم و مرتبی نداشت. تضعیف نقش زن باعث شد که فعالیت پزشکان و پرستاران زن محدود به کمک به همسایگان و خانواده‌های خود شود که بدون حقوق بود و دارای ظرفیت شناخته شده‌ای نبود.

در کشورهای کاتولیک راهبه‌ها در بیمارستان‌ها خدمت پرستاری ارائه می‌دادند. نقش رهبری در این زمینه به عهده بنیاد خیریه دختران سن وینست دو پل بود که در سال 1633 بنیان گذاشته شد. در کشورهای کاتولیک بنابر دستور راهبه‌ها در بیمارستان‌ها خدمات پرستاری ارائه می‌شد. گروهی از راهبه‌های کاتولیک گستره? کاری خود را به مناطق جدیدی افزایش دادند. به عنوان مثال در مناطق روستایی بریتنی فرانسه نقش مرکزی به عهده دختران روح القدس بود که در سال 1706 بنیان گذاشته شده بود. فرصت‌های جدیدی برای راهبه‌ها به عنوان پزشکان خیریه در املاک اشراف مذهبی ایجاد شد. راهبه‌ها مراقبت‌های کاملی از بیماران فقیری که به آن‌ها مراجعه می‌کردند انجام می‌دادند آن‌ها نه تنها به وظایف پرستاری عمل می‌کردند بلکه نقششان به عنوان پزشک، جراح و داروساز گسترش دادند.

در طول انقلاب فرانسه بیشتر دستورها پرستاران تعطیل شد و هیچ مراقبت پرستاری سازمان یافته‌ای به عنوان برای جایگزین برای آن‌ها پیدا نشد. با این حال تقاضا برای خدمات پرستاری به قوت خود باقی‌ماند و بعد از سال 1800 خواهرها دوباره کار خود را از مجتمع‌های و بیمارستان‌های روستایی از سر گرفتند. آن‌ها از طرف مقامات تحت فشار بودند چرا که مقامات از ارتباط گسترده میان پزشکان نخبه و دهقانان نیازمند کمک بیمناک بودند.

سده? 17 میلادی

«وینسنس فون پاول» در شاتیلون سور شالارون در فرانسه انجمن بانوان محب مسیحیت را بوجود آورد و سپس مشترکاً با «لوئیز دِ ماریلاک» در سال 1633 انجمن دختران محّب مسیحیت را بوجود آورد. با بوجود آمدن این انجمن‌های خیر خواهانه جریانات جدیدی که به توسعه? تاریخی پرستاری کمک شایانی نمودند، شکل گرفتند و از آن‌ها به عنوان جلودار و پیشگام سازمانهایی یاد می‌شود که بعدها بوجود آمدند و در زمینه? مراقبت‌های پزشکی و پرستاری فعالیت حرفه‌ای می‌کردند. این بانوان تحت مدیریت و تعالیم پزشکان، آموزشهای اساسی مراقبت پزشکی را می‌دیدند و با تجهیزات پزشکی آشنا می‌شدند و سپس تحت مدیریت پزشکان یک بیمارستان در آنجا استخدام می‌شدند.[15]

سده? 18 میلادی

با آغاز سده? 18 میلادی پرستاری و مراقبت‌های پزشکی اغلب توسط طیف پایین و بیسواد جامعه انجام می‌شد، هم‌زمان طبق پیشنهادها نظری برای ورود به شغل پرستاری سطح معینی از تحصیلات برای زنان طبقه? متوسط تعیین شد.[14][16] در نتیجه کمبود پرسنل متخصص بسیار به وضوح پدیدار شد. در سال 1781 اولین مدرسه عمومی پرستاری آلمان در شهر مانهایم توسط «فرانتس آنتوان مای» تأسیس شد. این مدرسه تلاش می‌کرد که با یک دوره آموزشی حداقلی سه‌ماهه برای پرستاران برگزار کند. در اتریش جوزف دوم اصلاحات اتریش را سامان داد و در سال 1784 بیمارستان عمومی وین آغاز به کار کرد.

سده? 19 میلادی

پرستاری در قرن نوزدهم وارد شکل جدیدی از حیاط خود شد. در سراسر دنیا و هم‌زمان در اروپا جنبش‌های انسان دوستانه و سازمان‌های ارگان یافته برای کمک به انسان‌ها تأسیس می‌شد و نیاز به پرستارانی آموزش دیده و حرفه‌ای روز به روز بیشتر احساس می‌شد. در اروپا نگاه به مقوله? پرستاری درحال تغییر کردن به یک حرفه بود و در نتیجه در اروپا همگام با جهان نقش و جایگاه اجتماعی یک پرستار در حال تغییر بود. یک پزشک آلمانی به نام تئودور فلیندر به همراه همسرش فریدریکه فلیدنر در 13 اکتبر 1836 یک آموزشکده? پرستاری برای بانوان پروتستان در آلمان تأسیس کرد تا تأثیرات مضر مراقبتهای نامناسب از بیمارها توسط کادر آموزش دیده نشده کاهش یابد، این آموزشکده و دیگر اورگان‌های هم‌زمان تأسیس شده در اروپا خود به خوبی مبین اهمیت پیدا کردن جایگاه پرستار در اروپا در قرن نوزدهم را هستند.

قرن بیستم: جنگ جهانی اول

جنگ جهانی اول باعث بوجود آمدن یک شکاف بزرگ در راه توسعه? پرستاری شد، تمام تلاش‌ها برای اتحاد و استانداردسازی پرستاری متوقف شد، پرستاران در کشورهای جداگانه بر روی رسالت اساسی و اولیه? پرستاری که مراقبت از مجروحان جنگی بود می‌پرداختند.[17] در اتریش پس از جنگ و به علت پی بردن به نیاز به پرستاران حرفه‌ای در شرایطی نظیر جنگ، در سال 1933 «گروه فارغ التحصیلان پرستاری اتریش» تأسیس شد.

اواخر هزاره? دوم میلادی

در آلمان و پس از چندین دوره تلاش برای تأسیس یک دوره? پذیرش اختصاصی در مؤسسات آموزش عالی برای رشته? علوم پرستاری، سرانجام ما بین دهه‌های 70 و 80 میلادی اولین دوره? دانشگاهی علوم پرستاری بوجود آمد.[18] کمبود پرستار در طول دهه? 80 میلادی در آلمان و اتریش منجر به افزایش کار پرستاران شد که در نتیجه? این فشار کاری، کیفیت خدمات کاهش پیدا کرد و رسوایی‌هایی در رابطه با امور پرستاران و امور مراقبتی از نتایج آن بود.

علیرغم وضعیت نامناسب پرستاران آن‌ها تلاش می‌کردند تا جایگاه خود را از یک دستیار به عنوان یک شغل تخصصی مجزا در زمینه? سلامت تبدیل کنند. تعاریف مختلفی در سطح بین‌الملل برای پرستاری مطرح شد که از آن جمله می‌توان به "اعلامیه? وین درباره? پرستاری"[20] اشاره کرد.

منبع: ویکی پدیا